Wat is eigenlijk verwerking? En wanneer hebben we iets verwerkt?

Wanneer ik spreek met mensen die heftige dingen hebben meegemaakt, hoor ik vaak “dat het een plekje moet krijgen”. Ik vind zoiets moeilijk meetbaar. Wanneer heeft iets een plek gekregen? Is het op het moment dat je erover kunt praten zonder emotioneel te worden? Juist bij heftige trauma’s dissocieert iemand (dat is een therapeutische term voor wat ik ‘uitchecken’ noem). Je bent weggegaan bij de gebeurtenis en ervaring. Hoe getraumatiseerder iemand is, hoe makkelijker hij of zij erover kan vertellen (het gaat immers niet meer over jou, want je bent destijds uitgecheckt). Dit is dus geen goeie graadmeter.

We kunnen gebeurtenissen verwerken op rationeel niveau. We zoeken naar het hoe en waarom en als zoiets is gevonden, maken we er, met een beetje duwen en trekken, een verhaal van dat past bij onze beleving. Door er veel over te praten begrijp je je een slag in de rondte, maar het is meestal geen verwerking, of althans niet een volledige.

Met EMDR laat je iemand letterlijk verwerken. De hersenen worden geactiveerd zodat er een REM slaap modus ontstaat (je psychologische herstelmodus) en door dan te focussen op het thema kunnen de hersenen niets anders doen dat verwerken. Daarnaast zet ik graag de hypnotherapie in. Zo pakken we ook de dieper gelegen, onbewuste gevoelens mee en dat is tezamen m.i. de werkelijke verwerking. Het onderbewustzijn is een onderschat deel van de mens. Er wordt weinig aandacht aan geschonken als je dit vergelijkt met de aandacht voor de ratio. Ik ben nauwelijks geïnteresseerd in wat jij denkt. Ik ben wel reuze benieuwd wat jouw gedachten zijn op onderbewust niveau. het onderbewustzijn lijkt tóch altijd de baas te zijn. Je kunt allerlei bootcamp ik-ben-geweldig-en-ik-verdien-het-om-te-leven-in-overvloed cursussen volgen maar als je diep van binnen je eigen ik-ben-een-kneus-en-ik-kan-niks cursus zit te houden heeft het allemaal weinig zin.

Wat te doen bij die ondermijnende gedachten of gevoelens? Observeer ze eens en zie het jezelf denken; je eerste stap op weg naar het loslaten ervan. Op het moment dat je iets observeert, maak je er geen deel meer van uit.

Dat valt niet altijd mee. Dus soms gaan we naar een therapeut om die eens naar je gedachten te laten kijken. Door het herkennen, erkennen en observeren maak je sneller een stap om dingen ‘een plek te geven’.