Home
Route
Contact
Nieuwsbrief
Tel: 072 220 82 69 / Email: info@nancypiebinga.nl
Nieuwsbrief
Vul hieronder uw email in om de nieuwsbrief te ontvangen

 

 

 

Wat een jaar was het!

 

Het jaar van de Grote Veranderingen. Bijna iedereen heeft wel iets meegemaakt dat impact heeft gehad. Het bleef mij ook niet bespaard.

 

Ik heb een behoorlijk turbulent jaar achter de rug waarin mijn praktijk vaak voelde als de plek waar ik kon uitrusten. Dat klinkt misschien gek, maar in mijn werk gaat het over essentie en niet over buitenkant. Over wat jou werkelijk bezighoudt i.p.v. wat men op Facebook leest. Authenticiteit. Ik kan daar heel gelukkig van worden.

 

Terugkijkend op mijn praktijk-jaar was het heel bijzonder. Eén van de dingen die ik het mooist vind aan mijn werk is de diversiteit aan mensen. We hebben immers allemaal wel eens ‘problemen’.

Met elke cliënt schakel ik weer. Ik leer over beroepen waar ik nog nooit van heb gehoord. Ik heb door mijn nieuwsgierigheid overal wel wat van meegekregen, ook over hoe mensen denken. Wat bij de jurist werkt, werkt totaal niet bij de onderwijzer. De strategie die ik inzet bij iemand die uit de bouw, zou bij de kunstenaar de plank volledig misslaan. Ik ben altijd mezelf, maar wil zo goed mogelijk met jou communiceren (NLP dank je wel!). Dan schakel je. Heel verrijkend.

 

Ik prijs me gelukkig dat ik in mijn werk deelgenoot mag zijn van jouw leven, proces of thema.  Ik heb die diepgang nodig merk ik. Er is zoveel oppervlakkige interactie tussen mensen en zoveel projectie van de eigen onvrede, dat ik soms het vertrouwen in de mensheid verlies. Dan kan een dag in mijn praktijk dit vooroordeel weer volledig vervagen. Vooroordelen, die hebben we allemaal. In onze huidige maatschappij is dat ook weer acceptabel. Discrimineren deed je ‘vroegah’ een beetje stiekem. Nu mag je gewoon van alles roepen. Hoeft niet eens op de inhoud te zijn, je mag gewoon een hele bevolkingsgroep over één kam scheren, je mag schelden en je mag zelfs haten.  De grimmigheid vind ik pijnlijk.

 

Ik heb die vooroordelen niet natuurlijk. Ik ben een therapeut, dus heb een voorbeeldfunctie (lees het sarcasme alsjeblieft). Ik ben van nature iemand die ageert tegen onrechtvaardigheid en in mijn werk leer ik dingen niet meer afwijkend te vinden. Maar ik ben ook gewoon een sterveling met aannames. Maar jij, cliënt, hebt mij geleerd een nog meer open mind te hebben.

 

Ik werk met mensen die werken bij de politie. Stuk voor stuk bijzondere mensen. Ik kan nu nooit meer op een verjaardag meekatten over ‘de smeris’. Want dan denk ik aan jou en schaam ik me.

 

Ik heb cliënten van bijv. de sociale dienst of het UWV. Deze mensen worden af en toe bedreigd. Heel heftig. Jij moet zien om te gaan met al die mensen die werk zoeken en dag in dag uit worden geconfronteerd met afwijzingen enz.  Ik kan nu nooit meer generaliserend denken over ‘die ambtenaren’, want dan denk ik aan jou en schaam ik me.

 

Ik werk met moslims. Die zijn in onze maatschappij vogelvrij. Jij wilt ook gewoon gelukkig zijn, wat vrij moeilijk wordt gemaakt in ons steeds intoleranter wordende land. Ik voel plaatsvervangende schaamte. Ik zie echter een mooi mens die dezelfde wensen heeft als ik. Ik herken niks van de onzin die wordt geroepen. Dank je dat me hebt geleerd hoe het écht zit. Heel waardevol.

 

Ik werk met jongeren. Worden gezien als non-communicatieve smartphone junks die geen contact meer maken. Integendeel, jij kan in 3 zinnen uitleggen aan welk thema je wilt werken. Gefrustreerd van de geniale doch chaotische hersenspinsels stuiter je mijn praktijk binnen. Ik vind je geweldig. Totaal niet sociaal wenselijk (heerlijk) en situaties aanduidend met 2 lettergrepige woorden. Daarnaast geestig, ambitieus en buitengewoon goed in zelfreflectie. En eerlijk tot op het bot. Kunnen wij ‘grote mensen’ een voorbeeld aan nemen.

 

Ik heb dit jaar een aantal moeders gehad met gebroken harten. Dat was een leerpunt. Mijn aanname was dat er iets mis zou moeten zijn met een ouder wanneer een kind de ouder afwijst. Dit kan ik nooit meer denken, want dan denk ik aan jou. Bijzondere vrouwen die de deur worden gewezen door hun kind of kinderen. Ik zie niet in waarom want ik zou me bij hen direct aanbieden ter adoptie. En toch gebeurt het. Wat onwijs heftig en zo ver buiten mijn wereldbeeld. Ik heb van jouw rouwproces en verdriet geleerd. Dank je daarvoor.

 

Ik werk met jonge moeders die het zwaar hebben met die aandacht-eisende kabouters. Redelijk onbespreekbaar in onze maatschappij want alles moet “helemaal leuk” zijn en op Facebook deel je alleen succesverhalen. Ik zie in mijn praktijk de andere kant. Jij als de uitgeputte ouder, als wanhopige ouder die zijn puber ziet afglijden. De ouder die in het reine moet komen met een kind dat niet meer wil leven. Jij die wordt opgeslokt door een zorgenkind en daardoor de rest van het gezin soms verwaarloost. De oordelen die daar weer over gegeven worden door de buitenwereld. Dank je wel dat jij al die buitenkant hebt weggehakt en mij laat zien wat er écht bij ouders gebeurt.

 

Jij, rouwende, boze, verdrietige, bange, driftige, rondstuiterende, huilende medemens, leert mij meer en meer open te staan voor alle kostgangers die de aarde heeft rondlopen. Alle dynamiek die jij als mens maakt,  alle aannames die ik heb over het leven en jij uit de lucht schiet. Jij nodigt me elke keer uit te kijken naar de mens achter het plaatje dat wij er van maken. En dat doe je door jezelf te laten zien.

 

Jij hebt mij gemaakt tot iemand die vrijwel nergens meer van opkijkt en steeds meer leert om te kijken achter het geschreeuw en de buitenkant. Niet alleen in mijn praktijk, maar ook in mijn dagelijks leven.  Elk mens heeft dezelfde wens. We zijn allemaal één.

Dat is geen overtuiging, dat is echt zo. Ik kan het weten, want ik heb dagelijks mensen van allerlei rangen, standen, culturen, geloofsovertuigingen enz. en zij laten me allemaal toe in hun levensverhaal. Dank je wel hiervoor. Je hebt me verrijkt als mens en mijn horizon breder gemaakt.

 

Mijn werk is bij tijd en wijle zwaar, maar dit is het mooiste dat je kunt leren in onze hedendaagse maatschappij; verder kijken dan je vooroordeel groot is. Ik wens dat voor iedereen in 2017. Dat we meer voelen dan de onderbuik-emotie en onze eigen aannames onder de loep nemen.

Dank aan elke cliënt die mij zijn/haar vertrouwen heeft gegeven dit jaar. Je bent gezien en opgeslagen op mijn harde schijf.

Goed 2017 allemaal!

 

Plaats een bericht