Er is weer een nieuw jaar begonnen. Voor sommigen misschien een afronding van ‘het oude’, voor anderen het gevoel van een nieuw begin. Ik wens je een gezond en gelukkig 2015 toe!

Wat velen zullen herkennen zijn de Goede Voornemens. Alle dingen die we in het nieuwe jaar die we gaan doen of laten. Sommige heel concreet, andere zit ‘m meer in de ervaring van dingen.

Mijn voornemen is simpel; dingen versimpelen. Wat inhoudt dat ik niet meer 10 passen vooruit denk wat een ander evt. van mijn acties zou kunnen vinden (de ‘NIVEA-strategie’ ; Niet Invullen Voor Een Ander). Wat vaker mijn mond houden waar ik ‘m normaal gesproken open doe. Dat laatste is best een uitdaging, maar ik merk dat het ook veel rust geeft om niet overal van alles van te vinden.

Het is niet mijn zaak!

Natuurlijk hoor ik ook veel goede voornemens van anderen. Sommigen hebben echt mooie plannen en daar luister ik graag naar. Ik bewonder mensen die een droom verwezenlijken, of een allemachtig goeie gooi doen naar die verwezenlijking. Grote droom of kleine wens; niet in het minst gehinderd door kritische feedback van de omgeving maar gewoon gaan. Mensen die het roer omgooien en er niet over zeuren. Mensen die opklimmen uit een crisis en ervaren dat ze er leuker van zijn geworden. Mensen die een maf idee uitwerken, gewoon omdat het kan (of eigenlijk niet).

Dan komt onvermijdelijk het S-woord; “ik wil weer gaan Sporten”. Meestal gepaard gaande met een betekenisvolle blik. Een blik waarin men verwacht dat je onmiddellijk de applaus-machine op 8,5 zet (net zoals in alle voorgaande jaren). Ik zie het altijd in de sportschool waar ik train en ik noem het de “paniek-piek”; die zie je in januari en voordat de zomer begint. De sportschool is dan heel druk maar we weten dat het grootste gedeelte afhaakt. Hoe kan dat toch?

Heeft het te maken met verwachtingen? Als je lang niets aan je lijf hebt gedaan en je hebt wat ‘probleemzones’ opgebouwd verdwijnen die niet met een paar maanden sporten en gezond eten. Teleurstelling.

Er zijn minimaal 17 leukere dingen om te doen dan sporten/gezond leven, vooral als je werkt en het druk hebt. Teleurstelling.

Om deze teleurstelling en het afhaken te voorkomen, kun je maar beter weten dat dát je te wachten staat. Is het erg om teleurgesteld te zijn in de progressie (of het gebrek eraan?). Is het erg dat je er niks aan vindt om te sporten? Is het erg dat je kriegel wordt van smoothies en salades?

Dat ongemak kun je toch wel uithouden, of zijn we bang voor dat soort emoties? Ik zeg vaak tegen cliënten (en tegen mezelf); we vinden er geen ruk aan en dat is helemaal ok. Maar we gaan het toch doen! Anticipeer op de dip.

Gezondheid is een werkwoord en ergens aan werken is soms ongelooflijk vervelend. Maar ik kan je zeggen dat een gezonde leefstijl met veel beweging en sport zowel mentaal en fysiek een boost geeft. Het creëert een overvloed aan endorfinen, het maakt je creatiever en een geest woont prettiger in een gezond lijf.

“Mijn lijf is mijn tempel” is zo’n cliché new age uitdrukking. Dat kun je op 2 manieren zien; je ziet je lijf als je heiligdom, of mag alles naar binnen als het maar geen schoenen aan heeft?

Je bent wat je eet, toch?

Verwezenlijk je dromen en houd uit dat het soms pijn doet. Is dat erg? Welnee. Er zijn veel vervelender dingen. Je bent toch de alpha-tijger van de roedel?! Pieken jij!

Heb een geweldig jaar!