Corona-crisis

De afgelopen dagen zijn er nogal wat maatregelen getroffen om het Corona-virus in te dammen.

Dit is verstandig, maar de paniek die wordt gezaaid is inefficiënt en lijkt nog besmettelijker dan het virus zelf.

Paniekberichten worden massaal gedeeld en mensen vallen over elkaar heen met doemscenario’s.

Je helpt daar niemand mee, mensen worden slechts bang. Angst en doemdenken is overigens slecht voor je immuunsysteem!

Wat in de meeste van die berichten ontbreekt zijn ‘gezond-verstand’ adviezen. Je roeit het virus niet uit door alleen maar binnen te gaan zitten en contact te vermijden.

 

 

Daarom zet ik wat nuttige tips op een rij waarmee je heel veel verschil kunt maken:

 

Slik minimaal 2 gram Vitamine C per dag. Vitamine C geeft een boost aan het immuunsysteem en creëert een milieu in je lijf waar bacteriën en virussen slecht gedijen.

 

Gebruik een goeie multi vitaminen en – mineralen supplement en evt. een vitamine E (400 IE) om zo de longen te beschermen.

 

Wees je er van bewust dat bacteriën en ziektekiemen de gemakkelijkste weg naar binnen zoeken; de ‘porte d’entrée genoemd. Mond, ogen en genitaliën zijn uitstekende ingangen.

 

In dit geval is het belangrijk dat je vóór het plassen je handen wast (en uiteraard erna). Gebruik geen gel om de handen te ontsmetten, want de alcohol die er in zit vernietigt de natuurlijke beschermlaag van de huid waardoor ziektekiemen juist gemakkelijker binnen komen.

 

Was jezelf niet met agressieve zeepsoorten en douche-gels want die lossen de beschermlaag eveneens op.

 

Let er op dat je geregeld knippert met je ogen. Dat klinkt gek, maar mensen die veel naar een beeldscherm turen, staren vaak en knipperen daardoor te weinig. Door het knipperen wis je a.h.w. bacteriën van het oog die dan kunnen worden afgevoerd voor ze het lichaam in gaan.

 

Een bacterie of ziektekiem gedijt het best bij 37 graden en een pH waarde van 7. Koorts heeft dus als functie om de indringers te vernietigen. Koorts, niezen en hoesten betekent dat je over de piek heen bent en het lichaam bezig is het virus op te ruimen (daarom voel je je zo slecht want het immuunsysteem gaat stevig te werk). Ondersteun dit proces met veel slaap, veel water drinken en licht voedsel. Drink zuivere thee met lavendel; lavendel is een natuurlijk anti bioticum.

 

Zorg dat je voldoende frisse lucht binnenkrijgt. Ga op het strand wandelen. Je hoeft daar niemand te zoenen dus de besmettingskans is klein.

 

Leg een warme kruik in je rechter zij om je lever een oppepper te geven (de werking neemt zo met 40% toe) zodat deze harder voor je aan het werk kan.

 

Als je een diffuser hebt, brandt een zuivere lavendel-olie, tea tree-olie, salie-olie of eucalyptus-olie. Deze vernietigen ziektekiemen die in de lucht rondzweven.

 

 

Gebruik deze tips om kans op besmetting te verminderen

Deel dit bericht zo veel mogelijk i.p.v. slechts paniekberichten te delen, daar wordt namelijk niemand beter van.

Zorg goed voor jezelf!

 

 

Nancy is een zeer toegankelijk mens waar je jezelf eigenlijk heel snel thuis voelt. Niet het stereo type therapeut, gewoon een echt mens van vlees en bloed.

Door de jaren heen heb ik via de reguliere doorverwijzingen de nodige maatschappelijk werkers, therapeuten etc. meegemaakt maar nooit datgeen gevonden waar ik naar zocht. Ik wilde vrijwel letterlijk een nieuwe batterij. Je zou het bijna magie noemen maar Nancy heeft mij deze batterij gegeven.

Traumatische ervaringen in het verleden die het heden verstoorden of beïnvloeden zijn verleden tijd. Ik kan weer genieten en kijk met een frisse maar vooral rustige blik naar kwesties die zich nu kunnen voordoen. Ik kan iedereen deze sessie(s) aanraden bij Nancy. Wat een verademing!

Kristel

 

 

Tegenslagen op mijn pad, ach die waren er zo vaak

 

Nieuws van een arts, dat was geen goede zaak

 

Niets meer wat nog leuk en fijn lijkt te zijn

 

Je wilt niet dood, maar leven is helemaal niet fijn

 

Is dit nou die befaamde zwarte hond?

 

En is daarom mijn lontje zo ontzettend kort?

 

Klaar om te vechten, maar hoe doe je dat dan?

 

Mindfulness, Yoga, rennen zo hard als je kan.

 

Maar de weg ging traag en waar naar toe?

 

Soms met goede moed, maar soms ontzettend moe

 

Dan komt na weer een klap erbij de hulp van Nancy aangereikt

 

Geen gezweef , maar dingen zijn altijd wat het lijkt

 

Zo oprecht , invoelend, geen flauwekul, dat geeft een mens weer kracht

 

veel eyeopeners, begrip en handvatten meer dan verwacht

 

Daar mee ga ik de toekomst met een glimlach tegemoet

 

Nancy, het is zo ontzettend mooi wat jij doet

 

dank! Mary

 

 

Ik heb jarenlang gemediteerd, ging naar allerlei retraites en verdiepte me in alles dat de ‘New Age’ me te bieden had op dat moment. Bijzonder om zo met jezelf bezig te zijn en ‘in te pluggen’ in het groter geheel. Dat vind ik nog steeds. Echter, er is meer. In de ontmoetingen die ik had vielen een aantal dingen op. Velen noemden zich Hoog Sensitief. Ze volgden hierdoor nooit het nieuws, konden vaak niet werken en “moesten dicht bij zichzelf blijven”.

Ook beschreven mensen hun zoektocht naar zingeving. Dat konden zij in het ‘gewone leven’ niet vinden maar op een stilte retraite van 6 weken kwam er een glimp inspiratie naar boven. Zij gaven vaak aan dit gevoel echter niet vast te kunnen houden, waardoor een volgende retraite alweer werd geboekt.

 

Ik heb me altijd afgevraagd wat spiritualiteit nu eigenlijk is. Het komt bijna dogmatisch over. Als je een kritische vraag stelt, “heb je het helaas nog niet begrepen” of “is je trillingsniveau nog niet op het gewenste level”. De aanvankelijk liefdevolle houding sijpelt vaak weg wanneer je kritisch bent of feedback geeft.

 

Voor een ieder is spiritualiteit iets anders, maar ik miste het Wakker zijn. We mediteren voor wereldvrede, maar we doen niets aan het gegeven dat die wereldvrede niet komt omdat er grote misstanden zijn. We branden kaarsjes voor alles en iedereen, maar verdiepen ons niet in wat er wérkelijk gaande is. We slepen karren vol boeddha-beelden uit het tuincentrum, maar vinden geen innerlijke rust.

 

Ik geloof in de kracht van gedachten, en dus ook in Wakker zijn en je ogen open houden voor wat er misgaat in de wereld. We leven in een wereld met grote politieke misstanden, veel onrechtvaardigheid en leugens die ons worden verteld om ons zoet te houden. Worden we wakker of suffen we door op onze boekweit-kussentjes?

 

Is het wellicht de bedoeling dat we mediteren, Zen zijn en dicht bij ons zelf blijven? Zo kijken we niet naar de wereld en krijgen politici, farmaceuten en ander allooi dat we eigenlijk in de gaten zouden moeten houden, alle kans om hun plannen te verwezenlijken. Want wij zitten immers, letterlijk, met onze ogen dicht..

Wat is EDMR?

 

 

Onlangs las ik een buitengewoon gecompliceerde uitleg over EMDR

Dat vind ik altijd leuk om te lezen, want dan wordt het zo omslachtig beschreven dat ik het ook niet meer begrijp en blijk ik ineens iets heel ingewikkelds te doen.

 

Deze uitleg is redelijk eenvoudig:

Wanneer je slaapt en in je REM-slaap bent, zijn jouw hersenen dingen aan het verwerken. Van de dag, van een thema of dingen uit jouw leven. Je ogen gaan heen en weer en je hersenen staan voor zeker 80% in de werk-modus (terwijl jij, je van geen kwaad bewust,  zoet het kussen vol kwijlt).

 

Die REM-slaap is jouw verwerk-programma. Je psychologische herstelmodus.

 

EMDR bootst die REM-slaap na door de hersenen te activeren middels klikjes uit een koptelefoon, schouders of knieën te bekloppen of door oogbewegingen te stimuleren middels de hand.

 

Door op dat moment aan een heftige gebeurtenis te denken, wordt het  thema zo de verwerkingsmachine ingegooid. Tijdens de sessie en in de natuurlijke REM-slapen erna wordt het gebeurde verder verwerkt.

 

 

Wat is een trauma?

“Wat is een trauma?”, wordt mij al vaak gevraagd. Zie het als het Engelse woord ‘trauma’, dat verwonding betekent. Het kan dus van alles zijn.

 

Ik heb gemerkt dat 2 belangrijke dingen een  gebeurtenis tot een trauma maken:

1. Er is een factor onrechtvaardigheid. Iemand gaat over je grens, niemand neemt het voor je op, je wordt niet gehoord of gezien;
2. Er is onbegrip over het gebeurde; machteloosheid, je kon jezelf niet verdedigen enz.

 

 

Wat gebeurt er met je brein bij een trauma?

Op het moment  dat er iets heftigs gebeurt, neemt het primitieve brein (ook wel het reptielenbrein genoemd) de winkel over. Er wordt niet meer gemenstrueerd, er wordt geen spijs meer verteerd er wordt slechts overleving gefaciliteerd. Dit gebeurt door Fight, Flight of Freeze. De vecht- of vluchtreactie, of als je pech hebt, de bevriesreactie.

 

Op dat moment doen de rest van de hersenen vrij weinig, dus er wordt op dat moment niets verwerkt. Later, in je REM-slaap wordt die gebeurtenis opgehaald uit je primitieve brein en naar de neo-cortex vervoerd waar de verwerking kan beginnen.

 

Maar vaak gebeurt dit niet of niet voldoende. En zo blijft de gebeurtenis in het primitieve brein ‘hangen’ en krijgen we telkens de vecht, vlucht, bevries-reactie wanneer we er aan denken. Als je er aan denkt, voel je de adrenaline al, of je probeert er juist niet aan te denken en het te vermijden, of je blokkeert en je kan niets meer door dat trauma. Zo ontstaan er triggers en voor je het weet ben je een gespannen, kribbig, overbelast mens geworden.

 

EMDR zet de verwerkingsmachine weer aan en zo kun je in een paar sessies veel van dat soort heftige gebeurtenissen ‘opruimen’.

 

 

Is EMDR alleen voor trauma’s?

EMDR werd altijd als dé traumatherapie gezien, maar ik behandel er allerlei thema’s mee. Eigenlijk alles dat vast zit. Alles waarvan je denkt; “dat zou ik anders moeten doen” maar je kan je gedrag niet sturen of je bent te laat en je stort weer in je valkuil.

 

De thema’s die mensen hebben lopen uiteen; trauma’s, eetstoornissen, vliegangst en allerlei andere angsten, driftbuien, somberheid, verslavingsproblematiek.

 

Ik heb vele thema’s, problemen en situaties met EMDR behandeld en de voordelen zijn dat het snel gaat en goed vol te houden is. Ik maak gedurende de sessie een combinatie met hypnotherapie waardoor het onderbewustzijn ook wordt geraadpleegd. Die 2 therapieën tezamen maken het traject bijna altijd succesvol.

 

In een volgens schrijfsel vertel ik meer over de hypnotherapie en hoe ik dit met EMDR combineer.

 

Kom eens langs voor een kosteloos kennismakingsgesprek!

 

 

 

November feestmaand!

Ik kan me bijna niet voorstellen dat ik al zo lang ondernemer ben, maar het is zo.

 

 

Op 1 november precies 20 jaar!

 

Wat is ondernemerschap voor een therapeut? Door ploeteren tot je naamsbekendheid krijgt. Voor een tientje ergens in een tochtig buurthuis vertellen wat je doet en dan merken dat slechts 3 mensen komen opdagen waarvan er 2 in slaap vallen. Een netwerk opbouwen. Jezelf uit valkuilen hijsen en er de volgende keer omheen lopen. Tegenslagen incasseren.

 

Maar de belangrijkste kwaliteit van een ondernemer; kunnen  volhouden. Veel ondernemers denken dat de winkel vanzelf wel gaat lopen of geven op omdat het niet meteen lukt.  Je moet een hele lange adem hebben, in jezelf en in je product geloven en niet te beroerd zijn om voor een lollie en een kouwe thee tot het gaatje te gaan. Ik heb vele collega’s zien komen met een hoop bombarie en zij verdwenen muisstil. Een praktijk beginnen is niet voor mietjes en het vergt een hoop energie. Dat ik nu na 20 jaar en vele opleidingen verder, nog steeds met plezier in mijn praktijk werk geeft me trots. Ik heb destijds de goeie keuze gemaakt.

 

En nu, 20 jaar verder is het tijd om erbij stil te staan.

 

Op 1 november  1997 ben ik gestart met mijn praktijk. Ik gaf toen voetreflexmassages. Dat was mijn eerste ‘product’. Ik geef die massages af en toe nog. Ik heb vele honderden voeten gemasseerd en vele klachten kunnen verhelpen. De voet is voor mij de spiegel van de ziel en ik kan door het kijken naar de voet al zien wat voor iemand jij bent.

 

Deze maand is bijzonder dus ik wil weer even terug naar de basis; de voeten.

 

Voor iedereen die (ooit) mijn praktijk bezocht heeft en meer wil weten over voetreflexologie of al vele massages bij mij heeft ondergaan; 

jij bent de hele maand november welkom voor een voetreflexmassage voor het ‘luttele buurthuisbedrag’ van € 20,-

 

Waarom zo’n actie? Ik wil je bedanken voor je vertrouwen, dat ik mocht meelopen op jouw weg, dat ik met je mocht meedenken over de dingen waar je tegenaan liep. Dat we samen hebben gelachen en strategieën hebben bepaald en dat ik je heb bewonderd om je veerkracht en vindingrijkheid. Dat je weer nieuwe mensen naar me hebt doorverwezen of dat je na jaren nog eens terugkwam. Dankzij jou bestaat de praktijk 20 jaar en dat wil ik graag met je vieren.

 

Dit aanbod geldt voor de hele maand november, dus maak snel een afspraak!

Het kan zijn dat we de behandeling na november inplannen, want een werkweek zit zo vol.

 

 

 

Wat een jaar was het!

 

Het jaar van de Grote Veranderingen. Bijna iedereen heeft wel iets meegemaakt dat impact heeft gehad. Het bleef mij ook niet bespaard.

 

Ik heb een behoorlijk turbulent jaar achter de rug waarin mijn praktijk vaak voelde als de plek waar ik kon uitrusten. Dat klinkt misschien gek, maar in mijn werk gaat het over essentie en niet over buitenkant. Over wat jou werkelijk bezighoudt i.p.v. wat men op Facebook leest. Authenticiteit. Ik kan daar heel gelukkig van worden.

 

Terugkijkend op mijn praktijk-jaar was het heel bijzonder. Eén van de dingen die ik het mooist vind aan mijn werk is de diversiteit aan mensen. We hebben immers allemaal wel eens ‘problemen’.

Met elke cliënt schakel ik weer. Ik leer over beroepen waar ik nog nooit van heb gehoord. Ik heb door mijn nieuwsgierigheid overal wel wat van meegekregen, ook over hoe mensen denken. Wat bij de jurist werkt, werkt totaal niet bij de onderwijzer. De strategie die ik inzet bij iemand die uit de bouw, zou bij de kunstenaar de plank volledig misslaan. Ik ben altijd mezelf, maar wil zo goed mogelijk met jou communiceren (NLP dank je wel!). Dan schakel je. Heel verrijkend.

 

Ik prijs me gelukkig dat ik in mijn werk deelgenoot mag zijn van jouw leven, proces of thema.  Ik heb die diepgang nodig merk ik. Er is zoveel oppervlakkige interactie tussen mensen en zoveel projectie van de eigen onvrede, dat ik soms het vertrouwen in de mensheid verlies. Dan kan een dag in mijn praktijk dit vooroordeel weer volledig vervagen. Vooroordelen, die hebben we allemaal. In onze huidige maatschappij is dat ook weer acceptabel. Discrimineren deed je ‘vroegah’ een beetje stiekem. Nu mag je gewoon van alles roepen. Hoeft niet eens op de inhoud te zijn, je mag gewoon een hele bevolkingsgroep over één kam scheren, je mag schelden en je mag zelfs haten.  De grimmigheid vind ik pijnlijk.

 

Ik heb die vooroordelen niet natuurlijk. Ik ben een therapeut, dus heb een voorbeeldfunctie (lees het sarcasme alsjeblieft). Ik ben van nature iemand die ageert tegen onrechtvaardigheid en in mijn werk leer ik dingen niet meer afwijkend te vinden. Maar ik ben ook gewoon een sterveling met aannames. Maar jij, cliënt, hebt mij geleerd een nog meer open mind te hebben.

 

Ik werk met mensen die werken bij de politie. Stuk voor stuk bijzondere mensen. Ik kan nu nooit meer op een verjaardag meekatten over ‘de smeris’. Want dan denk ik aan jou en schaam ik me.

 

Ik heb cliënten van bijv. de sociale dienst of het UWV. Deze mensen worden af en toe bedreigd. Heel heftig. Jij moet zien om te gaan met al die mensen die werk zoeken en dag in dag uit worden geconfronteerd met afwijzingen enz.  Ik kan nu nooit meer generaliserend denken over ‘die ambtenaren’, want dan denk ik aan jou en schaam ik me.

 

Ik werk met moslims. Die zijn in onze maatschappij vogelvrij. Jij wilt ook gewoon gelukkig zijn, wat vrij moeilijk wordt gemaakt in ons steeds intoleranter wordende land. Ik voel plaatsvervangende schaamte. Ik zie echter een mooi mens die dezelfde wensen heeft als ik. Ik herken niks van de onzin die wordt geroepen. Dank je dat me hebt geleerd hoe het écht zit. Heel waardevol.

 

Ik werk met jongeren. Worden gezien als non-communicatieve smartphone junks die geen contact meer maken. Integendeel, jij kan in 3 zinnen uitleggen aan welk thema je wilt werken. Gefrustreerd van de geniale doch chaotische hersenspinsels stuiter je mijn praktijk binnen. Ik vind je geweldig. Totaal niet sociaal wenselijk (heerlijk) en situaties aanduidend met 2 lettergrepige woorden. Daarnaast geestig, ambitieus en buitengewoon goed in zelfreflectie. En eerlijk tot op het bot. Kunnen wij ‘grote mensen’ een voorbeeld aan nemen.

 

Ik heb dit jaar een aantal moeders gehad met gebroken harten. Dat was een leerpunt. Mijn aanname was dat er iets mis zou moeten zijn met een ouder wanneer een kind de ouder afwijst. Dit kan ik nooit meer denken, want dan denk ik aan jou. Bijzondere vrouwen die de deur worden gewezen door hun kind of kinderen. Ik zie niet in waarom want ik zou me bij hen direct aanbieden ter adoptie. En toch gebeurt het. Wat onwijs heftig en zo ver buiten mijn wereldbeeld. Ik heb van jouw rouwproces en verdriet geleerd. Dank je daarvoor.

 

Ik werk met jonge moeders die het zwaar hebben met die aandacht-eisende kabouters. Redelijk onbespreekbaar in onze maatschappij want alles moet “helemaal leuk” zijn en op Facebook deel je alleen succesverhalen. Ik zie in mijn praktijk de andere kant. Jij als de uitgeputte ouder, als wanhopige ouder die zijn puber ziet afglijden. De ouder die in het reine moet komen met een kind dat niet meer wil leven. Jij die wordt opgeslokt door een zorgenkind en daardoor de rest van het gezin soms verwaarloost. De oordelen die daar weer over gegeven worden door de buitenwereld. Dank je wel dat jij al die buitenkant hebt weggehakt en mij laat zien wat er écht bij ouders gebeurt.

 

Jij, rouwende, boze, verdrietige, bange, driftige, rondstuiterende, huilende medemens, leert mij meer en meer open te staan voor alle kostgangers die de aarde heeft rondlopen. Alle dynamiek die jij als mens maakt,  alle aannames die ik heb over het leven en jij uit de lucht schiet. Jij nodigt me elke keer uit te kijken naar de mens achter het plaatje dat wij er van maken. En dat doe je door jezelf te laten zien.

 

Jij hebt mij gemaakt tot iemand die vrijwel nergens meer van opkijkt en steeds meer leert om te kijken achter het geschreeuw en de buitenkant. Niet alleen in mijn praktijk, maar ook in mijn dagelijks leven.  Elk mens heeft dezelfde wens. We zijn allemaal één.

Dat is geen overtuiging, dat is echt zo. Ik kan het weten, want ik heb dagelijks mensen van allerlei rangen, standen, culturen, geloofsovertuigingen enz. en zij laten me allemaal toe in hun levensverhaal. Dank je wel hiervoor. Je hebt me verrijkt als mens en mijn horizon breder gemaakt.

 

Mijn werk is bij tijd en wijle zwaar, maar dit is het mooiste dat je kunt leren in onze hedendaagse maatschappij; verder kijken dan je vooroordeel groot is. Ik wens dat voor iedereen in 2017. Dat we meer voelen dan de onderbuik-emotie en onze eigen aannames onder de loep nemen.

Dank aan elke cliënt die mij zijn/haar vertrouwen heeft gegeven dit jaar. Je bent gezien en opgeslagen op mijn harde schijf.

Goed 2017 allemaal!

 

 

1 november 1997 begon ik mijn praktijk. Een mooi moment om terug te kijken.

 

 

Ik begon met mijn praktijk in het pre-internet tijdperk. Een snotneus van 27 jaar. Nu bijna niet voor te stellen. Nadat ik mijn opleiding Voetreflexmassage had afgerond ging ik aan de slag. Ik had een cliënt met een whiplash. Ik had er wel van gehoord, maar wat is het nu precies? Nu gooi je dat even in de Google, maar toen ging ik naar de tijdrovende ‘bieb’. Ik had in die tijd geen supervisor of collega met veel ervaring, dus heb elk wiel zo’n 10 keer uitgevonden. Zo werd het werken met de cliënt een waardevol leerproces. Ik wist wat ik deed, maar niet wat ik er mee kon bereiken. Dat was best griezelig. Ik zag (en zie dat nog) veel collega’s twijfelen om de stap te nemen. Er werden nog meer cursussen gedaan om de onzekerheid te bezweren en de praktijk kwam er maar niet. Ik heb de sprong gewaagd. Achteraf bezien was het een combi van jeugdige stoerheid, lef en naïviteit.

 

Zo heb ik in die 19 jaar geleerd door te doen. Op een opleiding leer je wat je eventueel zou kunnen doen in een ‘bepaald geval’. Als het ‘bepaald geval’ anders is, houdt het al weer op. Zoals met alles in het leven. Misschien is dat wel de voorwaarde om een ondernemer te zijn; door te ondernemen. Door ruitvormige wielen uit te vinden en af en toe een mooie ronde. Ik zette mijn kennis in en de kennis ging meer en meer over in ervaring, goeie en minder leuke.

 

Het waren arme tijden in het begin. De alternatieve geneeswijzen waren nog echt voor de liefhebber en vaak werd ik gezien als een charlatan of iemand die geld verdient met het leed van een ander. Het vak werd door velen niet serieus genomen of zelfs bespot; “werkt dat nou echt? “. Ik had een zeer beperkte doelgroep en de rest zag me als heks, of vroeg me waarom ik niet ‘gewoon’ pedicure werd. Of gaf me het advies een echte baan te zoeken want dit kon natuurlijk nooit wat worden. Ik had toen nog een ‘echte baan’ als secretaresse en die gaf ik op om een praktijk te beginnen. “Wat dom van je” hoorde ik vaak. Bemoedigend.

 

Er was immers nog geen Facebook of Llinkedin (ik klink nu als een oma, realiseer ik me) dus ik wilde overal mijn hoofd laten zien omdat ik wilde dat de hele wereld wist wie ik was. Ik had een geweldige marketing strategie; ik legde folders neer in bijv. winkels. Om meestal binnen het uur weer te worden opgebeld met het verzoek die “kwakzalver-zooi” weg te halen anders zouden zij het doen. Of ik werd wel gebeld, maar dan vroegen ze of ik ook pedicure was. Geloof me, ik sloeg de plank vaak mis met mijn zelf in elkaar geklungelde foldertjes en visitekaartjes. Adverteren leek me een veel beter idee. Ik plaatste een prachtige advertentie in de krant. Heeft me bakken met geld gekost en ik werd vooral door ‘vieze mannetjes’ gebeld. Wat een marketing-misère.

 

Ik startte rond 1999 een opleiding tot orthomoleculair voedingstherapeut en ging ook daar weer de nodige wielen uitvinden. Halverwege de opleiding stopte het instituut er mee, dus ik kreeg geen diploma.  Ik ging ‘m elders opnieuw doen. Tijd- en geldrovend maar ik had immers grootse plannen. Ik was in de naïeve veronderstelling dat ik wel even zou gaan samenwerken met artsen op het gebied van kanker en andere ziekten. Dat was weer zo’n ruitvormig wiel. Ook toen kreeg ik niet altijd even hartelijke feedback van de ‘gevestigde orde’. Ik zou gevaarlijke adviezen geven, zou opgesloten moeten worden en werd onlangs door een arts nog bestempeld als “groene maffia”.

 

Toen ik een aantal jaren geleden mijn hypnotherapie opleiding begon, kreeg ik weer originele feedback; of ik familie was van Rasti Rostelli, of ik je een kip kan laten nadoen, of ik met een zakhorloge voor je ogen zwaai, of je wel oogcontact met mij kan maken enz. Ook deze opleiding eindigde rampzalig want dit instituut zat op de rand van faillissement en daardoor kreeg ik bijna mijn diploma niet. Bij de beroepsvereniging waren ze eveneens niet blij dat ik daar de opleiding had gedaan want zij hadden nét de accreditatie ingetrokken vanwege de problemen daar. Ik heb mijn zaak moeten bepleiten of mijn leven er van af hing. Ze lieten me toe, met frisse tegenzin. Ik was de laatste die nog werd toegelaten van dit instituut. De opleiding was overigens van uitstekende kwaliteit, laat dat helder zijn maar de recessie had aardig wat schade aangericht bij veel opleidingsinstituten.

 

Eigenlijk behoor ik nu bijna tot de gevestigde orde. Mijn sessies worden (gedeeltelijk) vergoed. Zou makkelijk zijn om al die therapeuten die pover zijn opgeleid een sneer te geven, maar ooit was ik er zelf eentje. Mijn weg is lang geweest en vol valkuilen. Heeft die erkende opleiding me tot een betere therapeut gemaakt? Ja, ik heb een ongelooflijk grote gereedschapskist en ik weet hoe het gereedschap werkt. Die kennis is heel waardevol, maar dat alleen maakt je niet tot een goeie therapeut. Je moet ook durven doen. Niet blijven steken in de theorie-fase. Want dan ga je ‘koudwatervrezen’ aan de kant. De belangrijkste lessen leer je niet in een opleiding, die leer je door je successen en je bloopers. Er zijn ongelooflijk goed opgeleide therapeuten die nauwelijks praktijkervaring hebben en je hebt therapeuten die weinig opleidingen hebben gedaan maar een natuurlijke gave hebben en deze succesvol inzetten. Waar zou je voor kiezen? Een combi van beide lijkt me het meest ideaal.

 

Voor mij geldt vooral; leren van de cliënten, de mannen en vrouwen die zo moedig zijn om hier te komen en hun probleem op tafel te leggen in alle eerlijkheid. Helden zijn het. Ik werk full time met helden en dat al 19 jaar. Op naar de volgende 19 jaar! Dank voor je vertrouwen en dat ik mocht leren van jouw proces. Ik ben je er dankbaar voor.